Let's get it on.

‘De vrucht der ervaring rijpt niet aan jonge takken’ (Loveling).

 

Voor het behalen van mijn Masterdiploma Taal- en Letterkunde besloot ik een aantal van mijn grote interesses samen te brengen in mijn thesis: literatuur (uiteraard), geschiedenis en (oorlogs)dagboeken. Zo kwam ik uit bij een vergelijking van de oorlogsdagboeken ('14-18) van Virginie Loveling en Joris Van Severen. Met een totaal van ongeveer 800 pagina's heb ik in mijn laatste maanden aan de VUB dan ook niet bijster veel zonlicht gezien. 

 

Waarom dit onderwerp?

 

Dagboeken bekleden in literair opzicht een intrigerende en in veel gevallen controversiële positie. Een veel gestelde vraag is bijvoorbeeld of de esthetische en literaire aspecten van dit genre opwegen tegen het statuut van historisch of socio-politiek document. Schrijversdagboeken nemen in dit debat een specifieke plaats in. We kunnen namelijk veronderstellen dat professionele auteurs zich zeer bewust zijn van hun eigen schrijven en de mogelijkheden van het literaire medium. Om dit te onderzoeken nam ik een aantal elementen onder de loep die te maken hebben met het literaire karakter van dagboeken. Ik bracht de autodocumenten van Loveling en Van Severen samen om op die manier de notities van een erkende schrijfster tegenover die van een niet-professionele schrijver en jonge frontsoldaat te plaatsen. De confrontatie gebeurde op drie vlakken: de stijl, de gedachte aan publicatie en observaties met betrekking tot intertekstualiteit, metareflectie en censuur.

 

Dit resulteerde in een diploma (driewerf hoera!) maar zorgde er ook voor ook dat ik geselecteerd werd om de VUB te vertegenwoordigen op de interuniversitaire Taalunie Scriptieprijs 2010, deel uitmakend van acht finalisten uit België en Nederland.

 

Het bewijsmateriaal: